Prinses Marianne als briefschrijfster - 2021 najaar
Een van de doelstellingen van de Stichting Erfgoed Prinses Marianne is het verzamelen, transcriberen en vertalen van de brieven van prinses Marianne. Er zijn thans ongeveer 660 brieven van haar bij de Stichting aanwezig, in fotokopie of scan. Zij bestrijken de periode van 1822-1883 en zijn geschreven in het Nederlands, Frans of Duits (afhankelijk van de ontvanger), waarvan enkele zelfs in het voor ons moeilijk leesbare oud-Duitse schrift. Een complicerende factor is dat Marianne de gewoonte had om opmerkingen van persoonlijke, grappige of cynische aard in dit oud-Duitse schrift in te voegen, in welke taal de brief ook geschreven was. Haar correspondenten waren niet alleen leden van de Nederlandse en Pruisische koninklijke families, maar ook een aantal dominees in Nederland en Duitsland, ministers, notarissen, hofdames, de dokter, het Vrouwtje van Loenen, die haar boerderij op Het Loo beheerde, en de architect Martius, die tevens toezicht hield op de bouw van haar Slot Camenz in Silezië. Er ontbreekt echter ook een belangrijk deel van de correspondentie en dat betreft de briefwisseling van Marianne met haar minnaar Johannes van Rossum. Deze brieven zijn door haar kleinkinderen vernietigd.
Het is uniek dat we aan de hand van deze rijke schat aan brieven het leven van de prinses in haar eigen woorden kunnen volgen, al is enige voorzichtigheid wel geboden. Zij laat natuurlijk niet altijd het achterste van haar tong zien. Hoewel zij openlijk uitkomt voor haar relatie met haar bibliothecaris/secretaris Johannes van Rossum en deze verhouding ook door dik en dun verdedigt, praat zij niet over de geboorte van haar zoon Johannes Willem, die uit deze relatie voortkwam. In latere brieven komt hij wel ter sprake, wat erop duidt dat zij haar correspondenten mondeling van zijn bestaan op de hoogte gebracht heeft. Ook het overlijden van Johannes Willem (1861) en Johannes van Rossum (1873) bericht zij niet aan haar familie, wel aan een paar dominees die hen goed gekend hebben.
Langzamerhand zien we de levenslustige en verwende prinses veranderen in een gekwetste vrouw, die haar toevlucht neemt tot het geloof. Zeker is dat Van Rossum, die bekend stond als een zeer gelovig man, een rol in deze verandering heeft gespeeld. Toen prinses Marianne op haar kwetsbaarst was, tegen haar zin gescheiden en voor de helft van het jaar afgezonderd van haar kinderen, kwam Van Rossum op het toneel. Hij las de Bijbel met haar en bracht haar tot een dieper geloof. Dit nam zelfs zulke vormen aan, dat Mariannes latere brieven meer het karakter van godsdienstige traktaten hebben. Niet al haar correspondenten waardeerden dit en schreven haar niet meer, of pas na lange tijd, terug.
Het is heel interessant dit bewogen leven te kunnen volgen aan de hand van eigenhandig geschreven brieven en het spreekt vanzelf dat de brieven veel nieuw materiaal bevatten voor de herziene biografie, die ons bestuurslid Kees van der Leer voornemens is te schrijven.
Tentoonstelling prinses Marianne - 2017 voorjaar
Dit kleine museum organiseert jaarlijks een aantal tentoonstellingen met een groep vrijwilligers. Met zeer beperkte kosten heeft same-d de tentoonstellingspanelen ontworpen, uitgevoerd en opgehangen in de enige ruimte die het museum daarvoor biedt.
Door de beperkte ruimte heeft same-d de panelen over bijna de volle lengte van de kamer opgehangen.
De informatie op de panelen komen grotendeels overeen met de informatie in het boekje.
De panelen geven informatie over het leven van prinses Marianne in een chronologische volgorde. De jaartallen in de blauwe balk geven de diverse periodes aan.
Het boekje is ook in het Pools uitgegeven. In kasteel Camenz in Polen waar Marianne haar kasteel heeft laten bouwen zal zeer waarschijnlijk een vergelijkbare tentoonstelling worden ingericht.
Onlangs is het Poolse boekje en de eerste 2 panelen voor een kleine tentoonstelling aangeboden aan de burgemeester van Camenz.
© 2021 Stichting Erfgoed Prinses Marianne
Colofon
Bezoek ook
Volg ons op
Fondsen en partners
