Home
     ANBI

  
            Biografie
       Bezittingen
     Wandelingen

1861-1873

Een dal vol diepe duisternis

Op kerstavond 1861 stierf geheel onverwachts de 12-jarige Johannes Willem op kasteel Reinhartshausen. Te zijner nagedachtenis schonk Marianne een kerkje aan de protestantse gemeente te Erbach, met hierin een grafmonument waarin Johannes Willem werd bijgezet. Toen in 1873 ook Johannes van Rossum overleed en Marianne hem een laatste rustplaats wilde geven naast hun zoon in het kerkje van Erbach, weigerde de kerkenraad echter toestemming. De overledene had immers, volgens de toenmalige opvattingen, door zijn buitenechtelijke relatie ‘in zonde geleefd’ en verdiende dus geen plek binnen de kerkmuren. Marianne liet daarom haar geliefde bijzetten op het openbare kerkhof te Erbach, dichtbij haar kasteel Reinhartshausen en plaatste boven zijn graf een imposant beeld van de zegenende Christus. Zij vond veel troost in haar vaste overtuiging dat zij al haar gestorven geliefden zou weerzien in het hiernamaals en begroef, zoals zij eens schreef, haar doden ‘diep in haar hart, zodat zij geen doden meer waren’. Voor achter de glasruiten van een kast die zij schonk aan haar geliefde dominee Van Oosterzee borduurde zij een soortgelijke stichtelijke tekst: ‘In Gods handen, zijn de panden, onzer vriendschap onzer min. Velen gingen hoger kringen van Gods wijde schepping in.’

Het kerkje te Erbach, door Marianne geschonken na het overlijden van Johannes Willem.

Foto auteur, 2010


De sarcofaag van Johannes Willem in de grafkelder van het kerkje te Erbach.
Foto auteur, 2010


Het beeld van de zegenende Christus op de begraafplaats tegenover kasteel Reinhartshausen.

Beeld J.H. Stöver naar een origineel van Bertel Thorvaldsen, circa 1875. Foto, 20ste eeuw.

Collectie Museum Swaensteyn, Leidschendam-Voorburg



© 2021 Stichting Erfgoed Prinses Marianne

Colofon

Bezoek ook

Volg ons op