Toen prinses Marianne de huwbare leeftijd bereikte, verdrongen vorstenzonen en andere voorname huwelijkskandidaten zich al snel om de hand van de knappe en modieuze prinses Marianne. Haar eerste verloving in juni 1828 met de Zweedse prins Gustaaf moest echter om politieke redenen worden verbroken. Kort daarna deed haar neef Albrecht (Albert) van Pruisen met succes een 
huwelijksaanzoek. Geruchten dat deze prins een tamelijk losbandig leven leidde, werden genegeerd, in de veronderstelling dat een huwelijk wel een einde zou maken aan zijn lichtzinnige gedrag.

Het huwelijk werd op 14 september 1830 voltrokken in Den Haag, in de balzaal van het Paleis Noordeinde. Den Haag, dat Marianne kort daarvoor tot ereburgeres had benoemd, schonk het prinselijk paar als huwelijkscadeau zeven schilderijen met Haagse stadsgezichten. Deze schilderijen zouden de basis vormen van een uitgebreide kunstcollectie die Marianne zou gaan verzamelen. Opgewekt vertrok Marianne, aan de zijde van haar kersverse echtgenoot, terug naar haar geboortestad Berlijn, waar aan de Wilhelmstraβe het Prinz Albrecht Palais voor het jonge paar werd gebouwd.


Huwelijksprent Albrecht van Pruisen (1809-1872) en Marianne (1810-1883), 1830. Linksboven zit Cupido. Litho L. van de Wildenberg, 1830. Collectie Museum Swaensteyn, Leidschendam- Voorburg 

De vijf andere stadsgezichten uit het Haagse huwelijkscadeau. Schilderijen A. Schelfhout (bovenste twee) en B.J. van Hove (onderste drie). Collectie Museum Nysa. Uit de voormalige verzameling van prinses Marianne